
អេនឌី ឌូហ្រ្វិន ត្រូវបានរង់ការចោទប្រកាន់ពីបទសម្លាប់ប្រពន្ធរបស់ខ្លួន និងសាហាយរបស់នាង។ ឌូហ្វ្រិន ត្រូវបានតុលាការកាត់ទោសឱ្យជាប់គុក ពីរជាតិ។ គាត់ពិតជាមិនសុខចិត្តទេ។ នៅក្នុងគុកគាត់តែមានសង្ឃឹមថា នៅថ្ងៃណាមួយគាត់នឹងអាចរត់គេចខ្លួនរួច។ គាត់បានឱ្យអ្នកដែលស្គាល់គាត់ ពិសេស គឺ រ៉េដដែលជាអ្នកជិតដិតនឹងគាត់ ឱ្យយករបស់ដែលគាត់ចង់បាន ពិសេសគឺញញួរតូចមួយ ព្រោះរ៉េដ អាចរករបស់ទាំងនោះបាន។ ឌូហ្រ្វិន បានសួររ៉េដថា បើចង់ជីកទម្លុះជញ្ជាំងគុកនោះបាន មនុស្សម្នាក់ត្រូវចំណាយពេលប៉ុន្មាន? រ៉េដ ថាយ៉ាងហោចក៏ ៦០០ឆ្នាំដែរ តែ អេនឌី ឌូហ្វ្រិន នៅតែមិនអស់អសង្ឃឹមទេ។ ជីវិតនៅក្នុងគុក ធ្វើឱ្យឱ្យអេនឌីពិបាកណាស់។ គាត់ត្រូវបាន ក្រុមប្រុសស៊ីប្រុសធ្វើបាបជាច្រើនដង គឺដូចជាត្រូេវរង់ទណ្ឌកម្មច្រើនសារដែរ។ ដោយសារ អេនឌី ជាមនុស្សពូកែ គាត់ត្រូវបានប្រធានគុក ណតថិន ឱ្យមកធ្វើការដូចជាជំនួយការចឹង។ អេនឌី បានដឹងពីទង្វើដ៏អក្រក់របស់ប្រធានគុកនោះទាំងអស់។ គាត់ក៏បានរៀបចំផែនការ បំផ្លាញប្រធានគុកនោះ ដោយបានសរសេរសំបុត្រលួចលាក់ផ្ញើទៅ ព្រឹទ្ធសភា។ ចំណែកឯផែនការទម្លុះគុកវិញ គាត់តែងជីកថ្ម ដោយញញួរតូចនោះ ម្ដងបន្តិចៗ រីឯងកំទេចថ្មគាត់ដាក់នៅក្នុងហោប៉ៅខោ រួចយកទៅចោលនៅទីលានហាត់ប្រាណ។ នៅឆ្នាំ ១៩៦៦ អេនឌី ក៏ជីកទម្លុះជញ្ជាំងគុកនោះបានសម្រេច ដោយចំណាយពេលមិនដល់ ២០ឆ្នាំទេ។ ហើយវាក៏ជាពេល ដែលគ្រប់យ៉ាងត្រូវបានលាតត្រដាងពីអំពោះពុករលួយរបស់ប្រធានគុកនោះ។ ដោយមិនចង់ឱ្យគេចាប់ខ្លួន ប្រធានគុក ណតថិន ក៏បានបាញ់សម្លាប់ខ្លួនឯង។ មុនពេលចាកចេញ អេនឌី ធ្លាប់បាននិយាយជាមួយ រ៉េដ ដែលជាមិត្តស្និតស្នាលបំផុតថា ” បើរ៉េដបានចេញពីគុក កុំភ្លេចទៅរកដើមឈើធំមួយ នៅវាលស្មៅនៅ (Boxton) នៅក្រោមនោះមានប្រអប់មួយ និងលុយមួយចំនួន។ លុយនោះគឺទុកឱ្យ រ៉េដ ធ្វើដំណោះរទៅជួបគាត់នៅ មហាសមុត្រ ប៉ាស៊ីហ្វីក គឺនៅ ម៉េចស៊ីកូ។ ទីបំផុតអ្នកទាំងពីរក៏បានជួបគ្នា ដូចការសន្យា។